bir ip var aramızda, ortasında bir ayna

bir sen çekiyorsun kendine, bir ben hâlâ

 

sen ordan kendini görürsün, ben burdan beni

ama şuramızda bir ip, bir ileri bir geri

 

ne çok çekersin öyle kendini

koyuverme lazım olur ipten gayri

 

ben çekerim kimi zaman 

aynaya yakın durabilmekten yana

arkası opak, kendi parlak bir parça

 

isterim duymak senden biteni

bir ben kaldım geri, senden beri

 

arada durulmak lazım oysa

ip de biz de gerindikçe inceldik fazla

 

duymak isterim senden olanı, bir o kadar görmeyi

bırak da şu ipi, gel benden ileri

 

ne olur kalsak biz de aynasız

yansıttığımız mı bizden farksız

 

korkun buysa alışırız zamanla

ben sen olurum, sen de benden

biz, bir yansırız aynalara