Yazar “Yirmi7- Sokak Lambası” şarkısıyla okunmasını tavsiye etmektedir.
Ondan ayrılınca sarhoş bi şekilde yürürken aynı çıkmaz sokak gibi devamlı buluştuğu sokak lambasının altında bulurdu kendini
Oraya giderken önceki anılarından kalan hayaletlerini görmeye başlar yolunu değiştirmeye çalışır
Ama hangi yola girerse girsin onu görür kendi kolunda sonra kendine bakar o yürüyenin geçmişte kalan benliği olduğunu fark eder
Her anı da her yolunu değiştirince peşini bırakmaz anıları acı içinde kaçmaya çalışır sadece
Oradan kaybolmaktır tek isteği kaybolup yok olmak ne kadar çırpınsa da değiştirse de yolun sonunda hep aynı yerde bulur kendini
Terk edildiği sokak lambasının altında
Göz yaşları içinde çöker olduğu yere
Bakmaktan korktuğu anıları izler göz ucuyla
Eski oturduğu yeri onun gülen gözlerini
Buz kesmiş ellerini onun sıcacık elleriyle ısıtışını
İlk defa korkusuzca söylerken yüzüne onu sevdiğini kalbinin nasıl da yerinden fırlayacak olduğunu hatırlar
Bir anda kesilir gözyaşları bakar etrafına, kalkar yerinden
Oturdukları yere bakınca otların solup kurumuş olduğunu görür diğerleri yemyeşil iken
Kim tanıklık şahitlik ettiyse bu aşka hepsi ölmüştür
Yavaş yavaş anlar kurtulmak için ölmesi gerektiğini
Boş bir binanın tepesine çıkar
Tüm şehir sokak lambalarının ışıkları yansır hafif tebessüm eder
Birazdan sönecektir çünkü onun ışığı
Bırakır kendini aşağıya
Gözünü bile kırpmaz
Düşerken silinmeye başlar anıları
Tam yere çarpacağı zaman son anısında kaybolur
Hadi gözlerini kapat aşkım
Ölmüştür
Sokak lambasının ışığı titreyerek söner.
