Farkında olduğunda değişecek sandığın ne varsa,
Değişmeyecek namın sitayişle de anılsa.
Bulunduğun mecliste gelenekten yakınmak da yasaksa
Tevekkeli değil yabancılaşman, mevzu namussa, arsa.

Kademen yükselince gör esirliğin zorluğunu,
Çıkamazsın buradan anlamadan imtihan olduğunu.
Yok ettiniz mi bari insanın insana kulluğunu
Dedi Hikmet, mektep bitirdiniz.

Yârin bakışı değdi sandık şaraptaki üzüme,
Üzüm garabet ehli, gök motifli elbise dikiyor sözüme.
Kim bilir neden şiirde nasırı münasip telakki edenler
Nakışlı esvaplarının anımsattıklarıyla iltifata tabi gelir gözüme.

Hatırıma geldi yıllarca Süslü Sokak’taki o metruk virane,
Hep aynı kararda anlatıldı bu yalnızlık bu hikâye bu örf bu anane.
Serpilmek istiyorsan bak hanım, salkım salkım; tane tane
Harap yıkıntılar ortasında ağlamaktan kime ne
Biz sokaktakiler gölgede açacağız ki utanacak şairane.